Beparelde tuin.

Bevroren ochtenden.
Dan doe ik graag lekker vroeg mijn jas aan, muts op, sjaal rond de nek en trek ik onze beparelde tuin in. Meestal om het groentebakje leeg te maken op de composthoop. Vorige week met fototoestel in de hand.

Bij de laatste groenten in de hof: spruiten op de eerste plaats! Ze zijn wel bijna kaalgeplukt. Ik denk dat we nog 1, hoogstens 2 keer spruiten gaan kunnen eten de komende weken.

Dropplant van vorige zomer. Ik laat mijn planten met opzet de hele winter 'dor' in de tuin staan. Enerzijds omdat de tuin er anders maar kaal bij ligt. Maar eigenlijk vooral omdat die dorre planten een woonplaats betekenen voor allerhande beestjes, zichtbaar en onzichtbaar. En dan reken ik 'schimmels' en dergelijke ook onder beestjes.

"Eikes, schimmels!", hoor ik u denken. Maar vergis u niet: schimmels zijn een niet te missen schakel in het bodemvoedselweb. Zonder schimmels geen evenwicht op en in onze bodem, met échte schimmelziektes op onze planten als gevolg.
Lui zijn in de tuin kan al eens zijn voordelen hebben...

Hierboven nog zo'n bewijs van luiigheid: ook de Verbena liet ik verdorren en overwinteren in de tuin. Misschien dat ik me dat deze lente wel ga beklagen, want dat zaait uit gelijk zot... Voor je 't goed en wel beseft staat heel je tuin vol Verbena. Dat wordt weer beetje uittrekken, beetje laten staan, want de vlinders zijn dol op Verbena.

Op het einde van de zomer stond deze mooierd plots in de moestuin. Een heel dik, vlezig blad met een superzachte 'pels'. Ik denk dat het vingerhoedskruid is (correct me if I'm wrong!). Hij is waarschijnlijk met de wind komen aanvliegen. Nu twijfel ik of ik de plant dit jaar in bloei ga laten komen, want vingerhoedskruid staat in mijn geheugen als 'zeer giftig' geschreven.

De salie deed vorige zomer aan een ware heropleving. Het mini-plantje dat ik bijna ten dode had opgeschreven, groeide uit tot een dikke struik vol verse blaadjes die de winter met glans hebben doorstaan. Heerlijk kruid: om te aaien, om aan te ruiken, voor de keel (thee!) en in de keuken.

De boerenkool doet het ook nog goed. In deze weken valt er niet veel meer te oogsten in de hof, maar de boerenkool blijft hier scoren in de maaltijdsoep bijvoorbeeld. Mijn schoonouders noemen ze 'krolkolen' en planten die kolen eigenlijk enkel en alleen om aan de kippen te geven in de winter. Bart was dan ook eerst wat wantrouwig over het feit dat we 'kippeneten' in onze soep gingen draaien. Of hoe de wereld soms op z'n kop staat door 'gewoontes'...

Ik laat de koriander in de lente en zomer altijd doorschieten. Het zaad verspreid zich en kiemt snel weer. Zo heb ik bijna het hele jaar door altijd wel ergens koriander staan.

Rozemarijn, of 'mini-kerstboompjes' zoals Wolf het noemt. Mooi kruid, sinds een paar jaar een dikke struik en dus blikvanger in de moestuin. De geur van verse rozemarijn voert me onmiddellijk naar de Spaanse Pyreneeën waar het kruid weelderig in het wild groeit.

Soms is zelfs het gras bepareld. Dan denken de zonen altijd dat het gesneeuwd heeft.

Dille... in alle seizoenen mooi. Ik hou niet zo van de smaak van dille. Maar wel van de plant. Vlinders, bijen en pyjamakevers houden er ook van. Daarom alleen al mag dille altijd blijven staan waar hij uitkomt in de moestuin, behalve op de paden natuurlijk...

En tot slot nog wat look. Look die ik in de herfst plantte. De bollen zijn nog niet klaar, maar af en toe scheur ik het blad af en gebruik ik het in een yoghurtsaus met citroen en peper.