zondag 31 juli 2011

Pistolee in de brievenbus!

Wat zat er deze week in de brievenbus?
Een pakje waar ik héél vrolijk van werd!
Ik won een give-away!

Superblij!
En kijk eens naar dat bijpassend labeltje! Geweldig toch?
Het nichtje van de Vakantieganger en Wolf was ook superblij. Nu nog wachten op mooi weer.
Bedankt Pistolee! You made my day!

Dagelijkse Kost vs. dagelijkse kost

Er wordt hier nogal wat afgekookt de laatste tijd. Dat kon u hier  en 
hier en hier en daar al zien... 't Zijn geen culinaire hoogstandjes. Nee, wij laten ons het liefst onder de categorie 'beginnelingen' vermelden. Maar telkens we onze beentjes onder een gedekte tafel en de zelfgemaakte creatie van de avond schuiven, wanen we ons toch weer even in El Bulli ofzo (om even te overdrijven... of om gewoon 'El Bulli' te kunnen vermelden, het voormalig beste restaurant van de wereld dat vanaf vandaag (voorlopig) de deuren sluit). 
Onze eigen kookkunsten dus. Zoals u misschien al in de gaten had, kochten we onlangs dit boek (ahja, als je collega je dagelijks kan vertellen over haar overheerlijke dagelijkse kost uit Dagelijkse kost... dan heb ik eigenlijk geen korting op zo'n boek nodig om het dan eindelijk aan te schaffen. Maar die korting werd natuurlijk mooi meegenomen.

Zo, wat werd er door de Ridder en mezelf gekookt, gebrouwen, gebakken, ... ? Ja, wij koken vaak samen. Dat is zo gezellig.

Eerste poging: Penne All'Arrabbiata (recept staat ook in het boek).
Goedgekeurd. Héél goedgekeurd. Niet moeilijk, overheerlijk en je denkt dat je gezond eet (met die verse tomaten, he). Alleen die parmezaanse kaas. We hebben al het mogelijke geprobeerd, maar krijgen die niet zo mooi geraspt als op de foto/video. Bij ons ziet het er eerder als stukjes witte plakband uit, maar de smaak is wel "Mmmmm!". Alle tips over dat raspen zijn dus welkom!

Ondertussen maakte de Ridder zijn specialiteit: Stoofvlees met frieten. Volgens eigen recept. Altijd even heerlijk en af en toe nog zaliger als er tijd was voor zelfgemaakte frietjes... Geen foto, ah nee, soms is de honger zo groot en het fototoestel te ver weg kwijt. Als troost toch nog een recept, ja weeral van Jeroen... We moeten toch nog even trouw blijven. Binnenkort zoeken we andere oorden op, maar eerst nog DIT maken.

Wat maakten we nog? 
Volgens een receptje uitgescheurd uit de één of de andere krant: Broccoli-kikkererwten'tapenade'. Als ik (nu moet ik van de Ridder voor mezelf spreken, hij wil hier niks mee te maken hebben) ergens 'kikkererwten' zie staan, dan moet dat gewoon uitgeprobeerd worden. Ik maakte al de lauwe pompoen-kikkererwtensalade van Jonge Sla. De collega's mochten meegenieten van de lookgeur. Gelukkig vinden ze dat niet erg zeggen ze dat ze dat niet erg vinden. IK vond het dus lekker. Zoals ik ook de broccoli-kikkererwtentapenade heerlijk vond. Een ganse broccoli in roosjes snijden en gaar stomen, blik kikkererwten laten uitlekken en toevoegen (ik had ze zelf geweekt en gekookt, maar denk dat het even lekker en vooral makkelijker is met een blik), alles pureren met olijfolie, citroensap en geperst teentje look, op smaak brengen met zout (en eventueel komijnzaad, maar daar ben ik niet zo voor te vinden, dus dat liet ik er uit). Ik at het met geroosterde pitabroodjes. Wel genoeg volk aan tafel zetten of alles zelf direct opeten, anders kan uw koelkast de volgende dag wel eens last hebben van een slechte adem... Ja, ik (en nu ook de Ridder) spreek uit ervaring. 

Nee. Het is nog niet gedaan. Hetgeen ik hier vertel, hebben we niet op één dag gemaakt. Het is hier vaak gewoon échte 'dagelijkse kost', recepten uit de mouw geschud, niet uit het kookboek. Al deze kooksels zijn dus een verzameling van de afgelopen weken. Die afgelopen weken kregen we trouwens ook een heleboel groenten toegestopt. We hebben nu niet bepaald de tijd voor een eigen moestuin en dus waren die 'gekregen groenten' (dat is eens iets anders dan 'vergeten groenten') héél welkom. Zo maakten we venkelsoep van een gekregen KANJER van een venkel. Recept volgens de venkelsoep van.... Jeroen, maar dan wel met spekjes in plaats van chorizo en zonder steranijs. Dat leek ons veiliger. Eerlijk gezegd was ons brouwsel niet om aan te zien. Het oog wil ook wat. Daarom houden we het bij de foto/video van op Dagelijkse kost (recept staat trouwens niet in het boek). Maar, heerlijk was ze (misschien volgende keer mét steranijs en dan de keer erna mét chorizo en steranijs)!

En dan eindigen we met een andere gekregen groente: Warmoes! Hadden wij nog nooit gemaakt. Spannend! Nu was het alleenheerschappij voor de Ridder. Hij maakte er helemaal in zijn eentje een "warmoespuree met spek" van zoals hij "spinaziepuree met spek" zou maken. Opnieuw: het ziet er niet uit, maar het was oh zo lekker!!!
Ik hield vooral van de oranje stukjes bladnerf die erin zaten. Ze maakten het kleurrijk en knapperig. Misschien hoort dat niet zo, maar dat kan bij nu eens geen bal schelen sé. 't Was superlekker!

Zo, dat is ons culinair palmares tot nu toe. Ik denk dat het nog lang zal duren eer er nog eens over eten wordt geblogd. Ik heb er even de buik van vol en wil immers vooral NIET de indruk wekken dat wij foodies zijn of geweldig goed zouden kunnen koken. Maar dat had u misschien zelf al snel door... Bovendien zijn de foto's niet van de 'publiceerbare' aard. Ik zal proberen het fototoestel ver weg te houden van onze kookpotten en zal u in het vervolg sowieso gewoon doorverwijzen naar "de professionelen". Dan krijg je ineens weer wél zin om te koken.

Wij gaan hier achter de schermen gewoon verder met bedenken wat de pot zal schaffen. Af en toe een probeersel, meestal een oude bekende. Af en toe een mislukking, meestal om de vingers af te likken. En als het ons echt niet lukt, dan gaan we toch gewoon op een ander eten zekers?


zondag 24 juli 2011

Taart in het water!


Neenee, onderstaande foto is niet 'fake'. Ik moest er zelfs geen moeite voor doen (of misschien moeite in omgekeerde vorm: probeer met het fototoestel in je handen twee ongeduldige taartpiraten in toom te houden).
Wat wil je als je taart mag bakken, maar dan eerst nog de 45 bakminuten moet weten door te brengen met schaapjes tellen en dan nog eerst je bordje avondeten moet verorberen zodat de taart kan afkoelen????

En zo kregen wij trouwens de volgende uitspraak te horen:
"Neeneenee, mama, mijn buikje zit vol met water! Er kan geen hapje meer bij!"
"Ah, dus ook geen taart meer?"
"Jawel hoor mama, de taart kan IN het water!"

(Vanaf nu dus ook 'vertelsels' van onze twee kleine ridders in de zijbalk...)

Hoe de Vakantieganger die taart maakte? Met de hulp van Jeroen, maar hij verving wel de peren door rode vruchtjes. Lekker!!!

vrijdag 22 juli 2011

Haute Cuisine

Deze namiddag gingen de Ridder en ik geheel onverwacht op restaurant.
Zie hier wat ons door de Maître werd geserveerd.
 Let vooral op die mooi gedresseerde bordjes plankjes.
Die Chefkok kan er wat van, hier komen we zeker terug!

dinsdag 19 juli 2011

Over melksnorren en snelle vingers...

Collega's inspireren. Bijzonder handig op regenachtige vakantiedagen.
De enige foto van tijdens het bakproces is nogal wazig.

Laten we dus direct overgaan naar de essentie...
Weeral wazig, het ging dan ook allemaal veel te snel!

Nog net op tijd 2 enkelingen kunnen afzonderen. 
Gewoon om u het non-conformisme van een kinderhand te tonen.
Eigenlijk hebben kinderen gelijk. Veel spannender om schaapjes, hondjes en gevaarlijke beren te ontdekken in je zonet gemaakte koekjes!
Heerlijk met een glaasje koude melk volgens Jeroen.
We geven hem geen ongelijk.

maandag 18 juli 2011

Pluk de dag! Pluk je tuin!

Dit staat er momenteel in onze tuin te bloeien.
Misschien ruikt het wel tot aan de andere kant van het scherm?
Even dichterbij kijken om te zien wat u hoort te ruiken? 
(3 zintuigen in 1 zin!)
Munt! Goed gezien!

Oh, en zag u daar nog iets? Verstekelingen ofzo?
Gevonden!
2 flesvormige gedaantes, gevuld met met een roze goedje.
Controle van hun paspoort leverde volgende informatie op:

- 10 (of meer naargelang smaak) rabarberstengels in stukken van 5 cm snijden
- 2 liter water toevoegen en op een zacht vuurtje laten koken gedurende 1 uur
- Wanneer de rabarberstukjes zacht zijn, alles zeven en de rabarberpulp 'uitwringen' (dit laatste gaat makkelijk door met een pollepel in de zeef het sap uit de pulp te drukken)
- Sap opnieuw laten koken en 75g (of meer, naar wens) suiker toevoegen
- In gesteriliseerde flessen gieten
-Op een donkere plek bewaren of gewoon direct consumeren...
   
Ooooh! En ze zijn met nog méér, kijkt u zelf maar!
Wat die 5 soldaten daar staan te doen?

Wachten op het moment dat ze 'Rabarbermojito' mogen worden!
Mmmmmunt!
Rrrrrabarberlimonade!
Rrrrrietsuiker!
IJsblokjes (dat zou niet meer duidelijk zijn als 'IJijijijijsblokjes')!
Mmmmmojito!



donderdag 14 juli 2011

"De Pnoeg"

Ik had het hem beloofd en binnenkort is het de verjaardag van zijn Dikste Vriend en van de Dikste Vriend van de Ridder.
Beloofd is beloofd, dus dit werd er klaar gelegd terwijl de Schoolganger Vakantieganger zijn schoonheidsslaapje deed:
  • Verfborstels
  • Krant
  • Afwasbaar Ikea-tafelkleed
  • Grote vuilniszak (wou niet op de foto)
  • Onderbroek van de Ridder Vod
  • Effen T-shirt
  • Textielverf (hier gekocht)
Steek de krant in de T-shirt zodat de verf niet overzet op de achterkant.
Trek de grote vuilniszak over de stoel waarop uw Vakantieganger plaats zal nemen.
Leg alvast een verfschortje of oude T-shirt voor de Vakantieganger klaar.
Lees de gebruiksaanwijzing van de textielverf (en merk ondertussen op dat er hier Textil PLUS wordt gebruikt om op een donkere achtergrond toch nog heldere kleuren te verkrijgen).

Wacht tot uw Vakantieganger ontwaakt (en hoop dat een kleinere versie Vakantieganger nog even verder blijft tukken in zijn bed).

Temper het enthousiasme bij ontwaken, er moet eerst nog een verfschortje aangedaan worden.
Klaar? Start! 
Hierboven de versie voor de Dikste Vriend van de Ridder, met handen, ballonnen en nog eens handen. 
Hieronder de versie voor de Dikste Vriend van de Vakantieganger, met een tractor, dat spreekt voor zich...

De tractor in het paars, wielen in blauw met paars, uitlaatpijp in het paars en.... de ploeg ("de pnoeg") in het geel. Dit alles zonder hulp van derden! Als u toen aandachtig heeft gelezen en nu goed kan tellen, weet u dat de Vakantieganger (nog maar) 3 jaar op deze aardbol vertoeft.
Wat zijn de Ridder en ikzelf fier: de 'tanden' van de ploeg staan zelfs in de juiste richting!

maandag 11 juli 2011

Piraterij!

Dit werd er hier vandaag héél snel gemaakt en nòg sneller verorberd.
Dank u Leen!

donderdag 7 juli 2011

Roodzakje en de Wolf

Een enveloppe?
Ja, maar dan een hele grote.
En omkeerbaar.
Er mankeren nog knopen of sluitlintjes.
Misschien komen die er ooit nog op.
Misschien.
Waarvoor het dient?
Om reservekleertjes te vervoeren van thuis naar kribbe naar thuis naar kribbe ...
Om reservekleertjes te vervoeren van thuis naar school naar thuis naar school ...
En tijdens de vakantie dan?
Dan wordt het Nowelja's haakzak. 
Om haakgaren en naalden te vervoeren van thuis naar trein naar werk naar trein naar thuis naar trein...

Eens dichterbij kijken?

 Voor jongens?
 Ja, Paddestoelen voor de Schoolganger,
 Roodkapje voor de Brabbelaar.
 Roodkapje?
Ja, Wolf is de naam.

dinsdag 5 juli 2011

Tandpasta.


Zo worden hier de tanden gepoetst.
Of toch gedaan alsof.
Of gewoon alle tandpasta opgezogen.

zaterdag 2 juli 2011

Low-cost-cadeau!

Het is vakantie! Voor de Schoolganger, Kleine Uk en de Ridder dan toch.
De Schoolganger heeft zijn eerste half jaartje school er dus op zitten. En een succes dat dat was! Zo stond er om 8 uur ééntje vaak al te trappelen om naar "zijn" juf te vertrekken. Even vermelden dat de school om 9 uur begint en op een mini-boogscheut van zijn bed ligt...

Wat maakte het daar zo tof in zijn klasje? Vast en zeker de boormachines, de boomzaag, de hamers en veiligheidsbril (alles weliswaar in plastic, mààr mét geluid!), ook de BINNENzandbak (mét wateraanvoer, zeer belangrijk!) niet vergeten, de scharen en de lijm, de stiften, de 'pnasticine' (er is er ééntje die de 'l' nog niet kan uitspreken).... maar vooral: JUF IDA!

Om die fantastische juf Ida te bedanken voor zo'n leuke schoolervaring, liet ik mijn creatief brein even werken  surfte ik al spionerend op al die blogs in het rond, op zoek naar inspiratie voor een leuk cadeau. Maar zo'n lieve machine die voor mij wil naaien, heb ik hier nog niet. Dus surfte ik verder, tot ik dit ontdekte! Dàt zag ik nog wel zitten! Maar dan wel met alleen de naam. Zo'n getekende versie van de juf bleek na ettelijke pogingen gewoon te hoog gegrepen. Alles op z'n tijd he!
Aanschouw hierboven mijn 'werktafel' (de oude IKEA-plank dus) met daarop en daarnaast een rolletje oud inpakpapier (ooit bijgehouden wegens leuke prentjes), een blokje piepschuim (ooit bijgehouden wegens hoog knutselgerief-gehalte), lijm (superlijm), mesjes om stempels uit te snijden (niet ooit bijgehouden, gewoon hier gekocht), snij-afval van de stempelmatjes, een dopido van de Schoolganger om eens uit te testen, een potlood, een schaar en een patattenmesje. 

Ok, u zag het al: de foto is van NA de werken. Ik had immers nooit gedacht dat het ging lukken. De Ridder trouwens ook niet (lief van hem he...).... ik zei het al in de 'over mij': ik pruts en prul graag, maar dat valt dan niet per se 'knutselen' te noemen. Dus nam ik ook geen foto van voor de start. Ik ging het u toch niet durven tonen! Maar... het is weer eens bewezen: een mens mag zichzelf soms wat hoger inschatten: de stempel is gelukt! Kijkt u zelf maar!
FOUT inderdaad! Dat wist ook de Ridder al lachend (maar vol medelijden) direct te vertellen!
Beginnersfout.... of gewoon 'loempigheid' van mezelf?

Opnieuw dan maar. Ondertussen, na Juf Ida voor de derde keer uitgegomd te hebben op een nieuw stempelmatje en na een dikke snee in mijn vinger (opnieuw die loempigheid ja...), kende ik natuurlijk wel al de kneepjes van het vak! 

Ziehier het resultaat na enige stempelactie:















Ik geef mezelf hiervoor een applaus. Want het werkt!
En Dames en Heren, dit is niet alles. Er moest nog een 'houder' voor de stempel gevonden worden. Ahja, zo'n stempelmatje op zich is maar slapjes... 

Zag u die okkernoot op de knutselplank? Tijdens een zoektocht door het huis was dat de eerste kansmaker om stempelhouder te worden. Haha, ja, lach maar.... Iedereen weet dat je kleuren niet kan onthouden, ewel, ik zal dan maar bekennen dat ik ook geen groottes kan onthouden...

Na deze mislukking ging ik enthousiast verder op zoek naar een stempelhouder (succes is immers een aaneenschakeling van mislukkingen zonder verlies van enthousiasme...). En wat vond ik daar? Piepschuim, een flessendop én nog een stukje inpakpapier. Op een nachtelijk uur waren deze drie items mijn redders in nood: flesdop in het piepschuim drukken, piepschuim verder uitsnijden met patattenmes, inpakpapier er rond prutsen (volgende keer knip ik mijn cirkel papier groter) en alles in de flessendop 'foempen'. Stempelmat met superlijm op de stempelhouder lijmen.

Tadaaaa 1:
Tadaaaa 2:
Tadaaa 3:
De low-cost-stempel is af! Ahja, "low cost", want het enige gekochte item was dat stempelmatje van nog geen 40 cent, al de rest is recyclagemateriaal. Klein nadeel dat voorviel is dat de Ridder daags erna vroeg 'Hé, heb jij de dop van onze soepballekesfles gezien?'. Ja, een ander zou de dop van een ongebruikte fles gebruiken, maar zo ben ik nu eenmaal...