donderdag 29 maart 2012

Hippoliet

Hippoliet.
Ik beloofde u wat meer te vertellen over Hippoliet.
Dit is Hippoliet.
Hippoliet is zacht, heeft een schattig dik buikje en ruikt nog helemaal 'vers'.

En dit zijn Melchior en Georges.
In 'lang' vervlogen tijden (op hun allereerste treinrit btw).
Toen was Georges nog dik en zacht, en zag zijn sjaaltje er nog netjes rood uit.

En dit zijn Wolf en Bonijn.
Tijdens één van hun tochtjes door het huis. Aangezien dat indertijd nog op handen en knieën gebeurde, werd Bonijn (zoals een echt Wolvenwelpje) bij zijn nekvel door de wijde wereld gedragen...
Toen was Bonijn nog wit, zacht en quasi onbekwijld... 

Tegenwoordig zien Georges en Bonijn er lichtjes anders uit en worden ze ook een beetje anders behandeld dan 'toen'.
Georges heeft géén stoer sjaaltje meer (werd vakkundig afgeknipt door de ontdekker van de schaar die zich na het stellen van de misdaad met enige schuldbewustheid in de ogen verstopte achter de zetel), is hij wat vermagerd, heeft hij brandvlekken (Georges belandde net als de broek op de stoof), ziet hij er wat 'grijzer' uit (ja, iedereen krijgt grijze haren met het ouder worden, knuffels blijkbaar ook) en hangt hij sinds de 'verpleegweek' op school vol pleisters. Daar waar er vorig jaar nog tranen vloeiden wanneer Georges per ongeluk niet mee naar school ging, vinden we hem tegenwoordig steeds vaker thuis, 'ergens' liggend zoals hij op onderstaande foto ligt. Jaja, kleine ridders worden een beetje groter en hebben minder knuffelnood.

En Bonijn. Bonijn heeft gaatjes in zijn jasje van het vele wassen. Want ohja, Bonijn wordt al zo'n 30 maanden (of toch sinds de speekselklieren van Wolf zorgvuldig en grondig hun werk doen) bekwijld, wat met periodes om een meer dan wekelijkse wasbeurt vroeg. Bonijn's jasje is ook wat te groot geworden. Want ohja, door al die wasbeurten is Bonijn ook wat vermagerd, net als Georges. En sinds kort moet ook de neus van Bonijn eraan geloven. Want ohja, Wolf geeft sinds kort overdag zijn tutje flink af, maar zoekt dan ook stiekem naar 'vervangtutjes': na zijn duim (wat we snel afleerden) werd de neus van Bonijn ontdekt! Arme Bonijn. Alleszins, Bonijn wordt dus nog niet zo heel erg verwaarloosd als Georges. Dat is voor volgend jaar misschien...

 Waar wil ik naartoe? Want het ging hier helemaal niet over Hippoliet.

Hier wil ik naartoe:


Of wat had u gedacht? Dat wij onze kleinste telg zonder knuffelbuddy door het leven zouden laten gaan?

Neenee, sinds een dikke week woont dit überschattigste ezeltje bij ons. En in het bijzonder bij Astor.
Hij heet Hippoliet. Dat beslisten de Ridder en ikzelf nadat we die ochtend in een heel gezellig boekenwinkeltje een heel gezellig gesprek hadden met een heel gezellige mevrouw en dit alles bij een supergezellige koffie (van koffie zegt men meestal niet dat hij gezellig is, maar deze keer zat er een mega-toef slagroom op.... dat verandert de zaken...). 
Uhuh? Vrouw-koffie-Hippoliet?
Ja, de opa van de vrouw heette Hippolyte. Dat bleef ons bij. En een ezel lijkt wat op een paard, niet?

Astor en Hippoliet. Dat klinkt toch samen? :-)

Het worden de beste maatjes, dat kan je nu al zien... 









woensdag 28 maart 2012

Over babybjornrelaxhoezen en knoopsgaten-angst.

Nog voor ons klein Astortje er was, kon ik dit oud model van de babybjorn relax op de kop tikken. Het 'oude' in het model zit hem enkel in het stofje, al de rest is zo goed als hetzelfde gebleven (afmetingen, materiaal, ...). Hoewel de hoes niet echt héél erg lelijk is, wilde ik toch wat fleurigers om onze kleinste ridder in te laten relaxen... 
 
Op zoek naar een leuke hoes dus! Wie op dergelijke zoektocht gaat, merkt al snel dat zo'n leuke hoes zo goed als onvindbaar is. Plan B dus: zelf maken! (Sinds kort verkoopt het merk Trixie wel babybjornrelaxhoezen. Heel leuk, maar je telt er wel zo'n 59 euro's voor neer. En nadat plan B al in volle actie was, ontdekte ik ook Miss Tiggr waar je een gepersonaliseerde hoes kan bestellen. 'Te laaaaat' zou Wolfje zeggen.).
Zelf maken dus (bijna zoals 'ikke doen!'). Ik heb de originele hoes binnenstebuiten gedraaid en naar best vermogen een patroon getekend. Mijn allereerste 'eigen' patroon. Van een hoes, hoezee! 
Ik liet de Ridder stofjes kiezen (ahja, als ze eraan hebben 'meegewerkt', dan zijn ze des te enthousiaster!). We deden van knip-knip-knip, naaiden dat allemaal (on)kundig aan elkaar en dat alles resulteert in dit:
Wanneer ik begonnen ben aan die hoes, weet ik allang niet meer. Ergens in januari-februari ofzo? Het aan elkaar naaien van de verschillende patroondeeltjes was 'peanuts'. Maar het maken van de knoopsgaten... dat leek ons (ons= zij en ik) 'très difficile'. Ten eerste hadden we beide een panische angst voor het veranderen van een naaivoetje en al zeker als dat naaivoetje eruit ziet zoals een knoopsgatvoetje eruit ziet! En naaidummies als we zijn (zij sinds juli 2011, ik sinds januari 2012) konden we ons bovendien niet voorstellen dat onze buddy helemaal op zichzelf knoopsgaten kan maken. Eind goed al goed want op 3 maart (zo wat 48 uur voor Astor's geboorte) hielden we een allereerste meet-and-greet-avond voor onze twee buddies:
En toen durfden we het aan om een knoopsgat te maken. Tot onze grote vreugde ging dat supergoed. Zo goed en 'waauw' dat zelfs de Ridder en het Liefy (die meestal alleen maar oogrollend zuchten en iets mompelen van 'jaja' zodra het over onze stikmachines gaat) hun wijntje en de brandende kachel even lieten voor wat het was en een kijkje kwamen nemen!!!! En sindsdien wisselen wij naaivoetjes met onze ogen dicht!
Oh, u lacht misschien? Wel dat mag. Wij hebben ook gelachen die avond. Om ons hoge dummie-gehalte, om die Ridders en Liefy's, om de dikke Astor-buik die ineens 10 cm lager hing dan normaal, om onze stommiteiten (leve het tornmesje!), ... Oh, wat was dat een gezellige avond! 
En op het einde van die avond was ik nog maar 2 knoopsgaten verwijderd van een 'gefinaliseerde' babybjornrelaxhoes!

Maar toen zei zij "Jij gaat vandaag of morgen bevallen!". En gelijk had ze nog ook.... Ik probeerde nog even om die laatste knoopsgaten te naaien nadat ik de vroedvrouw had gebeld. Maar verder dan mijn naaimachine in het stopcontact steken en een lampje aanknippen, kwam het niet. Naaien vanuit voorovergebogen positie en al weeën-opvangend lukt niet zo goed. Zeg dat ik u het gezegd heb!

En dan nu, na 3 weken Astor, slaagde ik erin om de buddy weer in een stopcontact te steken en E I N D E L I J K die hoes af te werken. 
 Ik maakte het 'veiligheidsriempje' (of hoe zou u dat benoemen?) 2-zijdig, zodat er eens wat kan afgewisseld worden qua kleurtjes...
 De stofjes komen van bij Pauli en bij gebrek aan baby (of toch wakkere baby) nam Hippoliet de honeurs waar. 
Hippoliet, daar hoort u in een volgend blogje meer van...

vrijdag 23 maart 2012

Relax...


Jezelf van borstvoeding voorzien is blijkbaar een zaak van concentratie en inspanning tot in je kleinste tenen...

dinsdag 20 maart 2012

Give away op een ander...

Wanneer de tijd hier uitgekraamd zal zijn, komt er wel eens een give away. Nu is het nog even fulltime borstvoeden, grote broers entertainen en slaaptekort inhalen... Maar ga ondertussen eens hier kijken, want daar valt er wel een give away te bespeuren!


donderdag 15 maart 2012

De naam.

Het kiezen van een naam voor je kind. Ik vind het zo speciaal. En zo fijn. Misschien wel één van de fijnste dingen aan de hele zwangerschap? En dan de absolute geheimhouding. Zalig toch? Hoewel die geheimhouding met kids van 4 en 2,5 jaar soms wel eens 'problemen' met zich meebrengt: ofwel kies je ervoor om die twee grote broers op de hoogte te stellen van de naam en ben je er dan ook zo goed als zeker van dat 'het geheim' niet lang geheim blijft. Ofwel spreek je steeds over 'baby' en loop je het risico dat die grote broers denken dat 'baby' de naam van je kleine hummeltje is. Dat laatste is hier dus het geval. "Mama, mag ik dat babietje nog eens vasthouden?", "Mama, waarom trekt dat babietje nu zo'n rare gezichtjes?"..... Ach, de dag zal wel komen dat Astor niet meer 'baby' is, maar gewoon Astor.

'Gewoon' Astor. Ja, de naam. De Ridder en ikzelf vinden hem uiteraard niet zomaar 'gewoon'. Het is eigenlijk onbeschrijflijk wat we van die naam vinden.
Hoe we bij 'Astor' terecht kwamen? Wel dat ging zo: ik houd in niet-zwangere tijden een lijstje bij met mooie namen die ik her en der tegenkom. Voordeel is dat je dan in tijden waarin het vinden van een naam een noodzaak wordt niet met een soortement black-out zit. Of dat die zwangerschapshormonen je de gekste ideeën doen krijgen. En last but not least is de Ridder zeer tevreden met dergelijke 'shortlist'.
Alleszins, dat lijstje was al vrij lang (vooral de jongenslijst, ja, jongensnamen vind ik blijkbaar sneller mooi dan meisjesnamen, gelukkig maar met ondertussen 3 zonen in huis...) toen ik in april 2011 het 'mama-blogland' ontdekte en dus ook de blog van deze mama die toen net mama werd van haar derde schatje. Toen een schatje, nu nog een schatje, maar ondertussen al een kleine blonde god van bijna 1 jaar oud. En..... hij draagt de naam Astor!
Toen ik die naam zag, vloog hij direct op dé lijst.

Eens zwanger komt er dan een moment waarop de Ridder vraagt naar 'de shortlist'. Hoewel we al 2 jaar een andere naam op nummer 1 hadden staan, kwam na de eerste ronde Astor als winnaar uit de bus. Een meisjesnaam hadden we ook, maar daar waren we minder beslist over (nog maar eens geluk dat wij alleen maar jongens bestellen...).

En dan komt de dag (3 oktober 2011) dat je nog vòòr de gynaecoloog iets zegt over de echo al gezien hebt dat dat 'babietje' een broertje wordt... Dat is toch speciaal zo'n dag, want dat is de dag waarop Astor Astor werd....

Betekenis van Astor? Ach zoveel en eigenlijk 'niks'. Dat laatste is zo als je de babynamenboeken erop naslaat: nergens Astor te bespeuren. Dat ontdekte Meisjesmama ook al... Ondertussen blijf ik in alle babynamenboeken die mijn pad kruisen speuren naar Astor.
Pianist zijnde, speelde het feit dat ene Astor Piazzolla de 'held van de tango' wordt genoemd een grote rol bij de Ridder. Bij ons volgend Fnac-bezoek schoven we dan ook (enigzins gniffelend) een CD van deze tango-koning over de toonbank. En ik zeg het je: je wordt gewoon blij van die muziek! Vele autoritten werden door deze Piazzolla opgeluisterd.
Daarnaast zou Astor kunnen verwijzen naar 'Astur', hetgeen Havik betekent. Oud-scouts zijnde, ging ik even piepen wat voor eigenschappen we ons 'Maarts Viooltje' zouden toedichten: 'Deze roofvogel ontwijkt als geen ander obstakels op zijn weg. Hij is moedig, sterk en buitengewoon vlug. De Havik is fel en ontstuimig.' Tja, als ik dat zo bekijk, zijn dat de ideale eigenschappen om je mannetje te staan tegenover 2 grote broers! :-) Hopelijk blijft dat 'onstuimige' enigzins binnen de perken... En via 'Astur' past de naam Astor ineens ook goed bij zijn 2 broers: Melchior en Astor vinden we heel mooi samen klinken. En Wolf vindt in Astor een 'Havik' terug.... Schoon toch, he?

Alleszins, wat de betekenissen ook mogen zijn, onze grootste wens is dat Astor helemaal zichzelf kan zijn en worden! (En nu maar hopen dat hij later zijn naam mooi vindt...)



woensdag 14 maart 2012

Over eten en wegen...

't Is een goei etertje die kleine Astor.
 3,140kg al...
Gewogen door zijn grote broers nog wel.

dinsdag 13 maart 2012

Een boon voor Astor.

Die vogels die op onze keukentafel landden die 'belandden' uiteindelijk aan de suikerbonen voor Astor. 
En dat ziet er zo uit:
Voor de vogelzakjes maakte ik ook een broertje, mét naamlabeltjes.
Hier besteld en gekocht.
Gewoon omdat ik dat zo schoon vond, die naamlabeltjes.
Of omdat ik voor Wolf ook 2 varianten suikerboonzakjes maakte.
Of misschien omdat nòg meer vogels plooien er niet echt meer in zat.
De naamlabels zijn met mini-splitpennen (ook Hexagoon) vastgemaakt op de zakjes.
Mijn collega's en een vriendin ontdekten een 'dubbele boodschap' achter die vogels. 
Jawel, de naam Astor zou verwijzen naar 'Astur', hetgeen Havik betekent.
Kleine havikjes aan de suikerbonen dus!
 Voor de klas- en kribbevriendjes van de grote broers maakte ik het mezelf iets makkelijker:
 En één van die grote broers wilde nog even 'poseren' bij die suikerbonen, maar dan wel op zijn manier... 
't Zijn schatjes die zonen van ons.

maandag 12 maart 2012

Over smelten enzo...

Ik smelt hier zowat ganser dagen door.
Bij het kijken naar dit kleine hummeltje.
 Of bij het zien van deze grote broer...
die honderd keer per dag vraagt of hij Astor nog eens mag vasthouden.
Zucht.
Smelt.
.........
 PS: Astor is hier gezellig ingepakt in de zogenaamde snuggler naar het patroon van Lotta Jansdotter. Zij maakte hem voor haar 'veelste mooiste' (dixit dat groene mannetje hier boven op de foto) dochter. Een voordeel aan het veel te snel groeien van die veelste mooiste dochter is dat Astor nu kan genieten van dat knusse bakerzakje.


donderdag 8 maart 2012

Astor

Hier is hij dan... Een kleine glimp van een lieve, mini-Astor.

dinsdag 6 maart 2012

Geboren...

Jawel, u las het al: er is hier het één en het ander geland.
Sommige zijn met velen.
En zaten al een poosje in onze kasten verstopt.
Nu versieren ze de suikerboontjes van dat kleine mensje dat ook geland is.
Op 5 maart, om 4u14 in de ochtend.
Niet op de keukentafel. Nee, natuurlijk niet.
Maar wel heerlijk thuis geboren.
Niet met een hele bende, maar wel met zo'n 2,940kg aan zijn kleine lijfje dat 51cm meet.
Ja, 'zijn'. 't Is een kleine jongen. Broer van 2 broertjes.
En we zijn al helemaal verliefd op hem:
Welkom, lieve, kleine Astor...




maandag 5 maart 2012

zondag 4 maart 2012

Grote broer...

Voor deze kleine Ridder binnenkort een primeur:
het 'grote-broer-schap'...

Spannend!