maandag 31 december 2012

Oudjaar-Nieuwjaar, 2 koeken is een paar!

Terwijl de nieuwjaarszangers hun mooiste liedjes laten klinken,
bakken wij er hier een beetje op los voor oudjaar.
En dat is dan meteen de perfecte gelegenheid om u 
een heel erg mooi, vreugdevol en lekker* 
2013 
toe te wensen!
*Bij dat 'lekker' jaar kan het bakboek van The Hummingbird u zeker een stapje vooruit helpen. Ik kreeg het van de Kerstman, en daar ben ik hem héél dankbaar voor!

woensdag 19 december 2012

Secret Santa...

.... eindelijk op de post!
Op weg naar Iemand met een dochter
een zoon
en nog een zoon.
En het cadeautje voor Haarzelf, was sneller ingepakt
dan de sluitertijd van het fototoestel.
Allé ja, er mocht toch nog iets 'verrassing' blijven he?
En nu maar hopen dat Ze er blij mee is...

woensdag 12 december 2012

"Dat zijn precies wij...", zo dacht ook de Ridder.

woensdag 5 december 2012

Let it snow!

De Goedheilige Man heeft zijn hielen nog maar net gelicht of wij zijn hier al helemaal 
into Christmas!
't Is niet mijn schuld,
't is allemaal de schuld van die schone sneeuw...
Let is snow, let it snow, let it sno-o-ow!

350 g bloem
250 g boter
120 g suiker
1 zakje vanillesuiker
2 eidooiers

Bloem, suiker en vanillesuiker mengen.
Boter in blokjes en eidooiers bijvoegen.
Mengen tot een homogeen deeg.
1 uur in de frigo.
Uitrollen en uw klein gespuis vormpjes laten uitsteken (en ondertussen de helft van het deeg in hun mond zien verdwijnen).
10 à 12 minuutjes bakken op 175°C.
Laten afkoelen op een rooster, terwijl u hapgrage vingertjes uit de buurt houdt.
Klaar!

ps: Op de één of andere manier is de foto teruggedraaid nadat ik hem van picasa heb overgeladen op de blog. Ik krijg hem niet meer geroteerd. Iemand raad?

9.

Hij is al even lang onder ons als dat we hem verwacht hebben.
Die 9 maanden wachten waren meer dan de moeite waard.
Al was het om voor het eerst in ons leven kennis te maken met een 'berenkruiper'.
Een berenkruiper??
Stel je zo'n schattig bereke voor, dat met zijn beentjes naar voor zit.
En dan.... al schuifelend overal geraakt waar hij zijn wil.
Ieder zijn manier.
Melchior was een 'echte' kruiper.
Wolf een soldaat.
En Astor dus... een 'beertje'.

zaterdag 1 december 2012

dinsdag 27 november 2012

Over acrobaten zonder bilspek...

Gelukt, hoera!
Mijn allereerste broek met rits. En dus met échte gulp.
Het was vooral de bedoeling om een tof model te vinden voor Melchior-zonder-billen-en-met-stekkebeentjes. De Jacob is eigenlijk (spijtig genoeg!) niets voor hem. Daar heb je ietwat molligere beentjes en een poep om in te bijten voor nodig, net zoals zijn broer Wolf.
Qua beenlengte en -breedte is deze broek ideaal. Maar vanachter vind ik de broek toch weer wat te veel fronsen. Misschien dat dat 'vanzelf' in orde komt eens de Sint is langsgeweest met al zijn snoep en koeken natuurlijk...

In afwachting van wat meer bilspek, zet ik mijn zoektocht naar een 'ideaal' broekpatroon verder. Tips zijn altijd welkom!

Turquoise paspel: Hexagoon
Stof: gerecyKleerd uit een 'miskoop' (broek voor mezelf die ik puur omwille van de stof kocht, maar dus 2 maten te groot)
Patroon: Broek 22 van de Knippie 4/2012, maar ik paste hem wat aan naar eigen goesting en maakte (héél dankbaar) gebruik van de Jacobtutorial van Zonen 09.

maandag 26 november 2012

We ♥ Pinterest

Een Pinterest-ideetje waar Melchior en Wolf erg voor te vinden waren. 

(Note to self: volgende keer beginnen met volledig rolletje washitape...)

vrijdag 23 november 2012

What's on my sewing table?

Knippie 4/2012 broek 22
aka
mijn eerste broek met rits
(of toch poging tot)

maandag 19 november 2012

Roest Rust...

Er was eens....
een meisje dat héél erg veel van sporten hield.
Dat niet wegliep van een wedstrijdje hier of een nieuwe sportieve uitdaging daar.
's Morgens vroeg, 's avonds laat, bij sneeuw, regen, wind, of op een zwoele zomeravond, in eigen land of op vakantie, alleen, met vrienden, broers en zussen of een hond....
Maar toen ging de kinderwens van dat lieve meisje in vervulling. In die eerste bolle maanden hadden de sportieve schoenen van het meisje nog hun werk. Maar de maanden werden almaar boller en boller en toen de buik verder kwam dan de tippen van de sportschoenen, belandden deze laatsten helaas op de vergeetplank van het schoenenrek. Af en toe eens opgehoffen om al het gevangen stof weg te vegen of om plaats te maken voor een paar kinderschoentjes..... of twee..... of drie.......
En het leven ging door en het meisje had nog steeds 'sportief' op haar CV staan. Lieve mensen, we zullen het geen leugen noemen. Het was immers aan het arme kind ontgaan dat het klokje niet had stilgestaan en er intussen 5 quasi*-sportloze jaren voorbij waren gevlogen gegaan ('gevlogen' klonk te sportief).
 
Maar toen kwamen daar 'ineens' een paar extra kilootjes en een paar chronische pijntjes op bezoek. Dat was niet zo'n aangenaam bezoek, vond het meisje. Hoe waren die nu bij haar terecht gekomen en hoe zou ze die nu zo snel mogelijk haar huisje weer uit krijgen? Een oud gezegde bleek haar diagnose te zijn: "Rust Roest". En zo geschiedde dat het meisje alweer begon te dromen van idyllische looproutes, van krakende herfstbladeren onder haar sportieve schoenen, van 'fijne pijn' door het lopen, van een overwinninkje hier en daar, van voldoeninggevende zweetdruppels en jaja, toch ook een beetje van de (verslavende) endorfines in haar lijf. Maar u dacht het misschien al:een veroesterde kar trek je niet zomaar ineens terug in gang. Dus stelde het meisje 'nog even' uit, brak ze ondertussen 'nog even' haar teen en zocht ze 'nog even' naar wat uitvluchtjes om er dan toch ein-de-lijk terug aan te beginnen.
Haar intussen echtgenoot gaf het laatste duwtje in de rug en zo gebeurde het dat ze gisterenavond ineens aan haar eerste aflevering 'start-to-run' begon. Haar kinderen wisten even niet wat ze zagen: "Mama, waar ga jij naartoe met die sportschoenen?" Het meisje was laaiend enthousiast bij thuiskomst. Jaja, ze had een idyllische looproute(ke) uitgekozen, met mist en al**.
Ze had krakende herfstbladeren onder haar voeten gevoeld.
Haar veroesterde gewrichten hebben wat gekraakt en gepiept (=> bijna fijne pijn?).
Ze had minder moeite dan de moeite waarvoor Evy waarschuwde, wat een overwinning!
Er waren voldoeninggevende zweetdruppels.
Haar echtgenoot had de afwas gedaan, de kinders hadden hun speelgoed opgeruimd. Allemaal voeding voor een opkomende nieuwe verslaving.
 
En zo ging vandaag een dag zonder spierpijn voorbij.
En het meisje...
loopt nog lang en gelukkig...
(of dat hoopt ze toch, supportert u mee?)
 
 
* Die quasi slaat op het feit dat er toch wel een 4-tal keren werd 'gesport' met spierpijn en 3-dagen-durende-nood-aan-recup tot gevolg.
** Foto's trok het meisje met haar mp3-speler in de bijna-pikkekoekedonker, maar dat had u wel al door...

zondag 11 november 2012

In een tonnetje...

We schreven 27 naamkaartjes.
Staken ze net zoals Astor in een tonnetje.
Grabbelden wat in het rond.
En een riddershand besliste dat
CECILIA
het Billy-kleedje wint voor haar kleine meisjesspruit in de maak!

Proficiat!
Stuur je me je adres?

vrijdag 9 november 2012

Special effects

*En toen vond Wolf het fototoestel*
 Zijn ogen flikkerden van plezier terwijl hij al klikkend de lens heen en weer zwierde met enkele 'special effects' tot gevolg!
  Maar eigenlijk zou het fototoestel moeten toegeven dat dat 'gezwier' slechts een kleine aandeel heeft in de flou-heid van de foto's. Ja, ons fototoestel(letje) doet gewoon zijn eigen goesting, waardoor er hier gemiddeld 7 van de 10 foto's rechtstreeks de digitale prullenmand in gaan. Belandt het toestel in kinderhanden, dan zijn er dat 10 van de 10...
 Of nee, toch één foto die bijna helemaal gelukt is!
Tijd voor een nieuw foto-apparaat, denken wij hier.
Hier horen we 'Canon!', daar horen we 'Nikon'. Of 'Beginnersbody' en 'Nee, daar groei je te snel uit!', of 'extra lens' en 'niet nodig'...
Iemand suggesties?

woensdag 7 november 2012

8 months.


Ok, ik ben in retard, 
maar laat toch nog even weten dat er hier weeral een maand voorbij is gevlogen...
PS: In het echte leven ziet hij er gelukkiger uit, maar die ochtend stapte rolde hij met het verkeerde been uit bed...

maandag 5 november 2012

Na-aperij...

Een nieuwe broek voor het metekindje,
ter vervanging van het kleedje dat niet past.

Astor deed dienst als paspop,
maar vond vooral dat aapje op zijn T-shirt interessant...
 Zòòò interessant dat...
hij ervan omver viel!
 Geeft ons natuurlijk wel de kans om ook deze 'paspel-poep' te bewonderen...

Oranje paspel: Hexagoon
Patroon: Knippie 4/12 model 8, met paspel-aanpassingen door deZusjes

vrijdag 26 oktober 2012

vrijdag 19 oktober 2012

De 'Billy-GIVE AWAY'

Jawel,
u leest dat goed!

Het is hier van give-away. En dan nog wel met het Billykleedje.
Het metekindje is groter dan geschat. (Zei ik al dat schatten niet mijn sterkste punt is?)

Maar "ieder nadeel heb zijn voordeel".
En dit keer voordeel voor u!
Toch indien er in uw entourage een schattig Ukje van de vrouwelijke soort en met het juiste maatje rondkruipt/stapt/op komst is/...

Ik gebruikte patroonmaat 74, maar na de pasbeurt met het metekind was ik niet meer overtuigd van het '74-gehalte' van het kleedje. Dus deed ik de test bij.... ons jongste kleine ridderke!
(Bij deze bied ik mijn excuses aan aan mijn jongste kleine ridder voor het publiekelijk bekend maken van deze stoute daden, beloof ik dat ik hem nooit meer een kleedje zal aantrekken en op zoek zal gaan naar meisjesbaby's voor dergelijke tests en hoop ik op strafvermindering door te vertellen dat dat een héél raar gevoel geeft zo je zoon in een kleedje te zien!)
Resultaat van de test: ik categoriseer het onder 'maat 68'.
Je kan meedoen door hieronder te reageren.
Volger worden of deze link delen, geeft je een extra kans, maar is zeker niet verplicht.
Op 10/11/'12 maak ik de winnaar bekend!

maandag 15 oktober 2012

Billy wordt...

Er was eens het allermooiste Billy-stofje waarvoor ik een plan had.
Maar dat plan werd er ineens ééntje zonder kussenvulling, 
maar wel mét knoopjes en paspel.
Er kwamen plots mouwsgaten, een halsopening, een zoompje, enkele knoopsgaten en een knoopslint aan te pas.
Het werd een verjaardagskleedje voor mijn metekindje.

Stof: Petit Pan 'Billy' van Hexagoon
Blauwe paspel: Hexagoon
Blauwe knoopjes: "uit Oma's doos" (ja, pure nostalgie, ik zie mezelf nog met deze blauwe knoopjes spelen al 'snuffelend' in mijn mama's naaidoos)

zondag 14 oktober 2012

Wééral...

U had misschien al opgemerkt dat ik op deze blog een apart label 'knielappen' heb. Met alleen maar jongens in huis, ben ik eigenlijk chronisch op zoek naar nieuw kniebehang. Liefst van een soort dat weinig tijd en zeker geen naald en draad vereist.

Ditmaal 2 exemplaren van 'Chicken Rhythm' die al juichend werden onthaald door de kleine ridders:
Ze hangen er nog maar net op, nog ongeschonden...
Let vooral op de 'nog'...
Later misschien eens een vergelijkende studie tussen 'vilten strijkapplicaties', 'flock-knielappen', nog meer vilten applicaties en deze bovenstaande strijkapplicaties?

woensdag 10 oktober 2012

3 jaar!

3 jaar!
Ik hoef er niet bij te vertellen dat dat veel te snel is gegaan.
In dit derde levensjaar werd hij voor het eerst 'grote broer'.
Zijn krulletjes is hij kwijt, in tegenstelling tot zijn stijfkoppigheid. (Dat klinkt net zoals 'Een vos verliest zijn haren, maar zijn streken niet...)
Zijn puppy-ogen werden er alleen maar groter op. Zijn 'boze-mama's-doen-smelten-technieken' dus ook. 
Soms laat hij ons nog eens twéé baby'tjes in huis hebben: dan 'mogen' we hem wiegen en ronddragen zoals een echt baby'tje... 
Maar hij wil ook graag groot zijn, en dus doet hij in zowat alles zijn 'grote' broer na.
Dat impliceert dat hij, naast charmezanger, toch ook wel graag brandweerman wil worden.
Hij ging daar onlangs zelfs even voor trainen.

















En zo was het thema van zijn verjaardagstaart ook snel gekozen...
Lief, klein Wolfje
wat ben ik blij dat ik al drie jaar je mama mag zijn.
Blijf nog maar even ons klein Wolf'je'.
Gelukkige verjaardag!!!

maandag 1 oktober 2012

Bonne Maman!

"Appel-Vlierbes"
Daarmee is alles gezegd, niet?

Of toch nog even dit: 
ik hou echt niet van vlierbes, dus ook niet van vlierbessensiroop.
Maar ik hou wel van de hoest- en verkoudheidtemperende eigenschappen van vlierbes.
Dus maakte ik een gelei van de vlierbessen en de eerste appels uit de tuin.
Die combinatie kan mij en de kleine riddertjes wel bekoren.
De appel verfrist de 'zware' smaak van de vlierbes.
Het is een gelei, want ik zeefde de fruitbrei na het koken zodat er geen pitjes meer inzaten.

Als etiket gebruikte ik washi-tape. Handig als je geen 'echte' etiketten in huis hebt. 
En trouwens, we kunnen het hier dan hebben over mijn definitie van etiket: 'het plakt en je kan erop schrijven'. Washi-tape behoort wat mij betreft vanaf vandaag tot de Familie der Etiketten...


maandag 24 september 2012

Klein klein kleutertje...


...wat doe je in mijn hof?
Je plukt er alle bloempjes af
en maakt het veel te grof.
O, mijn lieve mamaatje
zeg het niet tegen papaatje!
Ik zal zoet naar school toe gaan
en de bloemetjes laten staan.

Bloemen: Zinia's uit 'mijn hof' geplukt door Klein Kleutertje Melchior voor mama!
Vaasje: rommelmarktvondst
Gehaakt deken: cadeautje van een Haakwonder, weet u nog?

donderdag 20 september 2012

Ik ga op blogdate en ik neem mee...


(UPDATE: foto's willen niet meewerken... maar wees maar zeker: t was superleuk en gezellig, een aanrader!)
Hoe raar het is om iemand voor het allereerst te ontmoeten en na 3 zinnen het gevoel te hebben dat je elkaar al heel erg lang kent... Met z'n drietjes konden we dat dit weekend ervaren, want wij hadden een 'bloggersdate'.

Het begon allemaal met de vraag of we haar wilden leren haken. 
En het werd uiteindelijk een dag met 
gebabbel, 
Hexagoon, 
blablabla,
(met een fototoestel zonder overlaadkabeltje waardoor dit blogberichtje een 'vertragingske' opliep...), 
kadootjes (merci merci!!),
blablablahahaha,
nog meer geblablabla,
champagne, 
een kleine Man die genoot van alle vrouwelijke aandacht, 
en tussen al dat geblablabla, de gezelligheid en de koffie door
werden er dan toch ook haakpennen en bolletjes garen boven gehaald!


En dan is het nu wachten op al dat gehaaksel, 
want euhm ja, 
haken,
ik vind dat nogal verslavend...
Zeker in de herfst, 
voor de haard, onder een dekentje
dat steeds groter en groter en groter en groter wordt!






vrijdag 14 september 2012

Jacob II


Als zo'n klein ridderke komt vragen: "Mama ook voor mij broekje maaakeuh???", dan duurt het tegenwoordig niet meer lang vooraleer hetvolgende van onder mijn naaimachine komt gerold:
Zo onder de ontbijttafel is het wat donker, maar hier ziet u beter dat het dit keer een fluogele Jacob werd:
Stoere Wolvenbenen gehuld in een blits stofke van The Fabric Sales.
Ik had het u gezegd, hé, dat ik fan ben van de Jacob!

woensdag 5 september 2012

3-werf Hoera!

Ik had ze al een tijdje op mijn verlanglijst staan:
En zoals je kan zien, kreeg ik ze vandaag voor Astor's 6e 'vermaanddag'!

Het was hier dubbel feest vandaag:
we konden ook dit kaartje gebruiken!
Astor was alvast enthousiast...
...over de kaartjes dan toch.
 De wortelpap werd minder gretig onthaald.
Maar geen nood, want Astor schakelde twee broers in die allebei kwamen 'proeven' tot het potje leeg was. Jaja, NU komen ze ineens 'proeven', waarom deden die kleine riddertjes dat niet toen ZIJ dito maanden oud waren??? Het is een complot zeg ik je!

woensdag 29 augustus 2012

Jacob!

Zie je dat daar onder die gespierde kleine ridderstorso?
Dat is mijn eerste Jacob!
En het zal niet bij deze eerste blijven want ik ben fan!
Van het model, het patroon, de uitleg bij het patroon en... het resultaat.

Voor een keer heb ik eens heel erg mijn best gedaan om geen snelheidsovertredingen te begaan met mijn naaimachine. 
Die beheersing leverde me (bijna) kaarsrechte stiksels, 
zomen van exact anderhalve centimeter, 
naden die gemillimitreerd op elkaar uitkomen, 
een perfect passende broek 
en als kers op de taart een heel brede glimlach op het gezicht van de kleine ridder op.

En dan nog even dit: 'dankzij' mijn groot (ahum) vertrouwen in mijn naaikunsten, zou mijn eerste Jacob eigenlijk een probeersel worden en is het dus een recyKleer-project. Ik gebruikte een oude broek van mezelf, uit 'lang-vervlogen-niet-skinny-jeans-tijden': ik heb niks moeten lostornen en heb het patroon (maat 110) zo uit mijn afgedankte broek kunnen knippen. Dat waren nogal eens tijden... 

Voilà, en dan loop ik nu even naar mijn stoffenkast, op zoek naar nieuwe Jacob-stof. Ahja, want er loopt hier meer dan één kleine ridder met brede glimlach-capaciteiten rond.
En ik denk dat ik al weet welk stofke het gaat worden...

(ps: voorlopig foto's van 'andere' kwaliteit, er is hier een kabeltje dat zelf zijn ontslag heeft gegeven...)