Gestoofde broek...

'Kijk mama, ik geef het goede voorbeeld!': dat is wat wij tegenwoordig zo nu en dan te horen krijgen van onze Schoolganger. Waar hij zulke uitspraken haalt, Joost mag het weten. Waar hij die 'goede voorbeelden' ziet, dat is duidelijk: van ons natuurlijk!

Zo vertel ik u graag over dat goede voorbeeld dat we een tijdje geleden gaven... Toen het buiten nog koud en sneeuwerig was, brandde hier dagelijks de stoof. Een mazoutstoof. Wij wonen nu in een ieniemienie, schattig huisje (waarnaar de heimwee al begonnen is, ook al zijn we nog niet verhuisd), met de stoof als enige warmtebron. Nu denkt u misschien 'Gezellig, authentiek, op de boerenbuiten, ...'. Ja, erg 'retro' is ie wel, maar geef mij toch maar liever de welriekende, knetterende, romantische houtstoof.

Nog voor onze Eerstgeborene goed en wel besefte dat hij ooit zou kunnen kruipen, werd er rond die stoof professioneel een hek gebouwd. We weten wel dat onze vrienden dat hek gniffelend een 'kippenren' noemen, maar het moet gezegd dat het een multifunctioneel hek is. Naast de nodige hindernis voor kinderhandjes (en poepjes en nog veel meer), voorkomt het directe stralingswarmte richting mijn grootste concurrente 'Miss Piano' en is het eigenlijk ons winters droogrek. Van natgeregende broeken en pas gewassen handdoeken tot pyama's die nog even opgewarmd worden voor het slapengaan: het belandt allemaal wel eens op het hek van de stoof.

En zo deed Kleine Meneer op een winters avondje zijn (nieuwe) broek uit en zijn pyjama aan. Waarna hij fier riep: "Kijk mama, kijk! Mijn broek ligt op de stoof!". Ja, hij zei het goed en u leest het goed: op de stoof en dus niet op het hek! 'Naar ons voorbeeld', enkele details achterwege gelaten... Achja, dan weet een mens ineens hoe dat ruikt, gestoofde broek.

De vraag is natuurlijk: wat doe je daar nu mee? Dichtstoppen natuurlijk. Ok, we zullen het opbiechten: 'laten' dichtstoppen, door de Oma welteverstaan.

Misschien moet ik nog even vermelden dat de Eigenaar van de broek niet direct zijn fiere woorden liet weergalmen. Nee, hij stond er eerst even bij en keek ernaar. En dàn pas werd de brandweer op de hoogte gebracht. Resultaat is niet gewoon een gestoofde broek, maar een echte 'Bien Cuit'. Dat eerste kleine gaatje dat door de liefste Oma kundig werd dichtgestopt, werd een groter gaatje, een scheurtje en tot slot een hele scheur.

Hier moeten grotere middelen aan te pas komen. Men neme nog meer draad en stopt die scheur netjes zo goed als men kan dicht. Men gaat naar Hexagoon en men kope daar een opstrijkbare knielap.

Men neme het 'strijkmachien', een doek en strijke het over het naaisel. Voilà, mijn onkundigheid direct gecamoufleerd. Nu alleen maar hopen dat die scheur genoeg heeft van al dat scheuren. We zullen wel zien. Ik heb dat ventje al gevraagd een oogje in het zeil te houden... 

En ja, zoals u kan zien: 'knielappen' worden ook wel eens 'kuitlappen'. Over multifunctionaliteit gesproken...