Hippoliet

Hippoliet.

Ik beloofde u wat meer te vertellen over Hippoliet.

Dit is Hippoliet.

Hippoliet is zacht, heeft een schattig dik buikje en ruikt nog helemaal 'vers'.

En dit zijn Melchior en Georges.

In 'lang' vervlogen tijden (op hun allereerste treinrit btw).

Toen was Georges nog dik en zacht, en zag zijn sjaaltje er nog netjes rood uit.

En dit zijn Wolf en Bonijn.

Tijdens één van hun tochtjes door het huis. Aangezien dat indertijd nog op handen en knieën gebeurde, werd Bonijn (zoals een echt Wolvenwelpje) bij zijn nekvel door de wijde wereld gedragen...

Toen was Bonijn nog wit, zacht en quasi onbekwijld... 

Tegenwoordig zien Georges en Bonijn er lichtjes anders uit en worden ze ook een beetje anders behandeld dan 'toen'.

Georges heeft géén stoer sjaaltje meer (werd vakkundig afgeknipt door de ontdekker van de schaar die zich na het stellen van de misdaad met enige schuldbewustheid in de ogen verstopte achter de zetel), is hij wat vermagerd, heeft hij brandvlekken (Georges belandde net als de broek op de stoof), ziet hij er wat 'grijzer' uit (ja, iedereen krijgt grijze haren met het ouder worden, knuffels blijkbaar ook) en hangt hij sinds de 'verpleegweek' op school vol pleisters. Daar waar er vorig jaar nog tranen vloeiden wanneer Georges per ongeluk niet mee naar school ging, vinden we hem tegenwoordig steeds vaker thuis, 'ergens' liggend zoals hij op onderstaande foto ligt. Jaja, kleine ridders worden een beetje groter en hebben minder knuffelnood.

En Bonijn. Bonijn heeft gaatjes in zijn jasje van het vele wassen. Want ohja, Bonijn wordt al zo'n 30 maanden (of toch sinds de speekselklieren van Wolf zorgvuldig en grondig hun werk doen) bekwijld, wat met periodes om een meer dan wekelijkse wasbeurt vroeg. Bonijn's jasje is ook wat te groot geworden. Want ohja, door al die wasbeurten is Bonijn ook wat vermagerd, net als Georges. En sinds kort moet ook de neus van Bonijn eraan geloven. Want ohja, Wolf geeft sinds kort overdag zijn tutje flink af, maar zoekt dan ook stiekem naar 'vervangtutjes': na zijn duim (wat we snel afleerden) werd de neus van Bonijn ontdekt! Arme Bonijn. Alleszins, Bonijn wordt dus nog niet zo heel erg verwaarloosd als Georges. Dat is voor volgend jaar misschien...

 Waar wil ik naartoe? Want het ging hier helemaal niet over Hippoliet.

Hier wil ik naartoe:

Of wat had u gedacht? Dat wij onze kleinste telg zonder knuffelbuddy door het leven zouden laten gaan?

Neenee, sinds een dikke week woont dit überschattigste ezeltje bij ons. En in het bijzonder bij Astor.

Hij heet Hippoliet. Dat beslisten de Ridder en ikzelf nadat we die ochtend in een heel gezellig boekenwinkeltje een heel gezellig gesprek hadden met een heel gezellige mevrouw en dit alles bij een supergezellige koffie (van koffie zegt men meestal niet dat hij gezellig is, maar deze keer zat er een mega-toef slagroom op.... dat verandert de zaken...). 

Uhuh? Vrouw-koffie-Hippoliet?

Ja, de opa van de vrouw heette Hippolyte. Dat bleef ons bij. En een ezel lijkt wat op een paard, niet?

Astor en Hippoliet. Dat klinkt toch samen? :-)

Het worden de beste maatjes, dat kan je nu al zien...