De tot stand koming der suikerbonen - deel 1: de leeuwenzakjes

Een kleine tutorial over hoe ik de leeuwenzakjes maakte...

Het was een werkje van enkele avonden. Nu eens achter de naaimachine, dan eens in de zetel. Waarbij ik nu eens mijn smartphone bij de hand had, dan eens het echte fototoestel. De kwaliteit van de foto's is uiteraard 'navenant'. Veel lees- en kijkplezier...

Ik heb eerst een testversie gemaakt.

Toen de echtgenoot zei: "Oh, wat een lief vogeltje", gevolgd door de oudste zoon die zei: "Waarom maak je een zonnetje?", wist ik dat er iets moest veranderen...

Ik zocht naar een betere verhouding tussen hoofd en manen.

Tot ik tevreden was en aan het 'bandwerk' kon beginnen.

Stap 1. Hoofdjes uitknippen. Ik maakte een 'mal' van karton: een cirkel van ongeveer 5cm doorsnede. 

Stap 2. Mondjes stikken. Uit de mal sneed ik een mondje waarin ik dan kon stikken.

Stap 3. Ogen (splitpennen) op het hoofdje prikken (geen foto...).

Stap 4. Vilt voor de manen uitsnijden. Ik maakte vierkantjes van 10cm*10cm.

Stap 5. Hoofdjes op manen stikken. Ik nam als bovendraad de kleur van het hoofd, onderdraad de kleur van de manen. Ik liet bovenaan een opening vrij voor de suikerbonen.

 Stap 6. Draadjes wegknippen (en braaf kijken voor de foto).

Stap 7. Manen uitknippen.

Stap 7 bis. Nog meer manen wegknippen. Dit was echt wel het langste werkje: zetelwerk dus!

Stap 8. Neusjes knippen uit de restjes van de manen.

 Stap 9. Neusjes plakken. Ik deed dat met Gütermann textiellijm. Een beetje een prutswerk, met soms meer lijm op mijn vingers dan op de neusjes...

Stap 10. De zakjes vullen. Hoera, het leukste werk! Zowel qua tempo als qua smaak. ;-)

Stap 11. Zakjes dichtnaaien. Het idee was om een beetje een 'frou frou' te maken als losse dichting. Want het is uiteraard de bedoeling dat ons kraambezoek de zakjes nog makkelijk open krijgt. 

Daarvoor probeerde ik eerst een zigzag met de laagste draadspanning op de naaimachine. Maar de suikerbonen zaten in de weg, hetgeen resulteerde in stilstand onder de naaimachine en 'gebroddel' op de achterkant.

 

Plan B dan maar: met de hand... Ik gebruikte een dikker garen (corduroy-garen noemen ze dat, geloof ik). Dat is makkelijker los te trekken en geeft meer 'frou frou-allure'...

 Ik naaide zò dat de einddraadjes wat vast zitten en dus niet vanzelf zouden losspringen.

 En klaar!

 Ik haalde al mijn materiaal hiervoor bij Hexagoon in Leuven: vilt in 2 kleuren, bruine splitpennen voor de ogen, naaigaren in de juiste kleuren en textiellijm.