Het is vakantie! Voor de Schoolganger, Kleine Uk en de Ridder dan toch.
De Schoolganger heeft zijn eerste half jaartje school er dus op zitten. En een succes dat dat was! Zo stond er om 8 uur ééntje vaak al te trappelen om naar "zijn" juf te vertrekken. Even vermelden dat de school om 9 uur begint en op een mini-boogscheut van zijn bed ligt...
Wat maakte het daar zo tof in zijn klasje? Vast en zeker de boormachines, de boomzaag, de hamers en veiligheidsbril (alles weliswaar in plastic, mààr mét geluid!), ook de BINNENzandbak (mét wateraanvoer, zeer belangrijk!) niet vergeten, de scharen en de lijm, de stiften, de 'pnasticine' (er is er ééntje die de 'l' nog niet kan uitspreken).... maar vooral: JUF IDA!
Om die fantastische juf Ida te bedanken voor zo'n leuke schoolervaring, liet ik mijn creatief brein even werken surfte ik al spionerend op al die blogs in het rond, op zoek naar inspiratie voor een leuk cadeau. Maar zo'n lieve machine die voor mij wil naaien, heb ik hier nog niet. Dus surfte ik verder, tot ik dit ontdekte! Dàt zag ik nog wel zitten! Maar dan wel met alleen de naam. Zo'n getekende versie van de juf bleek na ettelijke pogingen gewoon te hoog gegrepen. Alles op z'n tijd he!
Aanschouw hierboven mijn 'werktafel' (de oude IKEA-plank dus) met daarop en daarnaast een rolletje oud inpakpapier (ooit bijgehouden wegens leuke prentjes), een blokje piepschuim (ooit bijgehouden wegens hoog knutselgerief-gehalte), lijm (superlijm), mesjes om stempels uit te snijden (niet ooit bijgehouden, gewoon hier gekocht), snij-afval van de stempelmatjes, een dopido van de Schoolganger om eens uit te testen, een potlood, een schaar en een patattenmesje.
Ok, u zag het al: de foto is van NA de werken. Ik had immers nooit gedacht dat het ging lukken. De Ridder trouwens ook niet (lief van hem he...).... ik zei het al in de 'over mij': ik pruts en prul graag, maar dat valt dan niet per se 'knutselen' te noemen. Dus nam ik ook geen foto van voor de start. Ik ging het u toch niet durven tonen! Maar... het is weer eens bewezen: een mens mag zichzelf soms wat hoger inschatten: de stempel is gelukt! Kijkt u zelf maar!
FOUT inderdaad! Dat wist ook de Ridder al lachend (maar vol medelijden) direct te vertellen!
Beginnersfout.... of gewoon 'loempigheid' van mezelf?
Opnieuw dan maar. Ondertussen, na Juf Ida voor de derde keer uitgegomd te hebben op een nieuw stempelmatje en na een dikke snee in mijn vinger (opnieuw die loempigheid ja...), kende ik natuurlijk wel al de kneepjes van het vak!
Ziehier het resultaat na enige stempelactie:
Ik geef mezelf hiervoor een applaus. Want het werkt!
En Dames en Heren, dit is niet alles. Er moest nog een 'houder' voor de stempel gevonden worden. Ahja, zo'n stempelmatje op zich is maar slapjes...
Zag u die okkernoot op de knutselplank? Tijdens een zoektocht door het huis was dat de eerste kansmaker om stempelhouder te worden. Haha, ja, lach maar.... Iedereen weet dat je kleuren niet kan onthouden, ewel, ik zal dan maar bekennen dat ik ook geen groottes kan onthouden...
Na deze mislukking ging ik enthousiast verder op zoek naar een stempelhouder (succes is immers een aaneenschakeling van mislukkingen zonder verlies van enthousiasme...). En wat vond ik daar? Piepschuim, een flessendop én nog een stukje inpakpapier. Op een nachtelijk uur waren deze drie items mijn redders in nood: flesdop in het piepschuim drukken, piepschuim verder uitsnijden met patattenmes, inpakpapier er rond prutsen (volgende keer knip ik mijn cirkel papier groter) en alles in de flessendop 'foempen'. Stempelmat met superlijm op de stempelhouder lijmen.
Tadaaaa 1:
Tadaaaa 2:
Tadaaa 3:
De low-cost-stempel is af! Ahja, "low cost", want het enige gekochte item was dat stempelmatje van nog geen 40 cent, al de rest is recyclagemateriaal. Klein nadeel dat voorviel is dat de Ridder daags erna vroeg 'Hé, heb jij de dop van onze soepballekesfles gezien?'. Ja, een ander zou de dop van een ongebruikte fles gebruiken, maar zo ben ik nu eenmaal...
Love it!!!
BeantwoordenVerwijderen