Dagelijkse Kost vs. dagelijkse kost

Er wordt hier nogal wat afgekookt de laatste tijd. Dat kon u hier  en 

hier en hier en daar al zien... 't Zijn geen culinaire hoogstandjes. Nee, wij laten ons het liefst onder de categorie 'beginnelingen' vermelden. Maar telkens we onze beentjes onder een gedekte tafel en de zelfgemaakte creatie van de avond schuiven, wanen we ons toch weer even in El Bulli ofzo (om even te overdrijven... of om gewoon 'El Bulli' te kunnen vermelden, het voormalig beste restaurant van de wereld dat vanaf vandaag (voorlopig) de deuren sluit). 

Onze eigen kookkunsten dus. Zoals u misschien al in de gaten had, kochten we onlangs dit boek (ahja, als je collega je dagelijks kan vertellen over haar overheerlijke dagelijkse kost uit Dagelijkse kost... dan heb ik eigenlijk geen korting op zo'n boek nodig om het dan eindelijk aan te schaffen. Maar die korting werd natuurlijk mooi meegenomen.

Zo, wat werd er door de Ridder en mezelf gekookt, gebrouwen, gebakken, ... ? Ja, wij koken vaak samen. Dat is zo gezellig.

Eerste poging: Penne All'Arrabbiata (recept staat ook in het boek).

Goedgekeurd. Héél goedgekeurd. Niet moeilijk, overheerlijk en je denkt dat je gezond eet (met die verse tomaten, he). Alleen die parmezaanse kaas. We hebben al het mogelijke geprobeerd, maar krijgen die niet zo mooi geraspt als op de foto/video. Bij ons ziet het er eerder als stukjes witte plakband uit, maar de smaak is wel "Mmmmm!". Alle tips over dat raspen zijn dus welkom!

Ondertussen maakte de Ridder zijn specialiteit: Stoofvlees met frieten. Volgens eigen recept. Altijd even heerlijk en af en toe nog zaliger als er tijd was voor zelfgemaakte frietjes... Geen foto, ah nee, soms is de honger zo groot en het fototoestel te ver weg kwijt. Als troost toch nog een recept, ja weeral van Jeroen... We moeten toch nog even trouw blijven. Binnenkort zoeken we andere oorden op, maar eerst nog DIT maken.

Wat maakten we nog? 

Volgens een receptje uitgescheurd uit de één of de andere krant: Broccoli-kikkererwten'tapenade'. Als ik (nu moet ik van de Ridder voor mezelf spreken, hij wil hier niks mee te maken hebben) ergens 'kikkererwten' zie staan, dan moet dat gewoon uitgeprobeerd worden. Ik maakte al de lauwe pompoen-kikkererwtensalade van Jonge Sla. De collega's mochten meegenieten van de lookgeur. Gelukkig vinden ze dat niet erg zeggen ze dat ze dat niet erg vinden. IK vond het dus lekker. Zoals ik ook de broccoli-kikkererwtentapenade heerlijk vond. Een ganse broccoli in roosjes snijden en gaar stomen, blik kikkererwten laten uitlekken en toevoegen (ik had ze zelf geweekt en gekookt, maar denk dat het even lekker en vooral makkelijker is met een blik), alles pureren met olijfolie, citroensap en geperst teentje look, op smaak brengen met zout (en eventueel komijnzaad, maar daar ben ik niet zo voor te vinden, dus dat liet ik er uit). Ik at het met geroosterde pitabroodjes. Wel genoeg volk aan tafel zetten of alles zelf direct opeten, anders kan uw koelkast de volgende dag wel eens last hebben van een slechte adem... Ja, ik (en nu ook de Ridder) spreek uit ervaring. 

Nee. Het is nog niet gedaan. Hetgeen ik hier vertel, hebben we niet op één dag gemaakt. Het is hier vaak gewoon échte 'dagelijkse kost', recepten uit de mouw geschud, niet uit het kookboek. Al deze kooksels zijn dus een verzameling van de afgelopen weken. Die afgelopen weken kregen we trouwens ook een heleboel groenten toegestopt. We hebben nu niet bepaald de tijd voor een eigen moestuin en dus waren die 'gekregen groenten' (dat is eens iets anders dan 'vergeten groenten') héél welkom. Zo maakten we venkelsoep van een gekregen KANJER van een venkel. Recept volgens de venkelsoep van.... Jeroen, maar dan wel met spekjes in plaats van chorizo en zonder steranijs. Dat leek ons veiliger. Eerlijk gezegd was ons brouwsel niet om aan te zien. Het oog wil ook wat. Daarom houden we het bij de foto/video van op Dagelijkse kost (recept staat trouwens niet in het boek). Maar, heerlijk was ze (misschien volgende keer mét steranijs en dan de keer erna mét chorizo en steranijs)!

En dan eindigen we met een andere gekregen groente: Warmoes! Hadden wij nog nooit gemaakt. Spannend! Nu was het alleenheerschappij voor de Ridder. Hij maakte er helemaal in zijn eentje een "warmoespuree met spek" van zoals hij "spinaziepuree met spek" zou maken. Opnieuw: het ziet er niet uit, maar het was oh zo lekker!!!

Ik hield vooral van de oranje stukjes bladnerf die erin zaten. Ze maakten het kleurrijk en knapperig. Misschien hoort dat niet zo, maar dat kan bij nu eens geen bal schelen sé. 't Was superlekker!

Zo, dat is ons culinair palmares tot nu toe. Ik denk dat het nog lang zal duren eer er nog eens over eten wordt geblogd. Ik heb er even de buik van vol en wil immers vooral NIET de indruk wekken dat wij foodies zijn of geweldig goed zouden kunnen koken. Maar dat had u misschien zelf al snel door... Bovendien zijn de foto's niet van de 'publiceerbare' aard. Ik zal proberen het fototoestel ver weg te houden van onze kookpotten en zal u in het vervolg sowieso gewoon doorverwijzen naar "de professionelen". Dan krijg je ineens weer wél zin om te koken.

Wij gaan hier achter de schermen gewoon verder met bedenken wat de pot zal schaffen. Af en toe een probeersel, meestal een oude bekende. Af en toe een mislukking, meestal om de vingers af te likken. En als het ons echt niet lukt, dan gaan we toch gewoon op een ander eten zekers?