Tía Nowélia

Nowelja werd op 11 juni weer Tante. "Tía Nowélia", want Ukkepuk-met-Perzikhuidje is van Spaanse bodem. Ze heeft lang op zich laten wachten. En La Madre maar puffen onder de Spaanse Zon. Ik ook. Maar dan puffen van een ander soort. Je hebt de pufs van verveling (die niet), de pufs van uitputting (die ook niet), de pufs van aërosollen (ook niet), de pufs van bevallen (niet door mij op dit eigenste ogenblik), of misschien toch wel die laatste. Maar dan niet bevallen van haar, maar van Alfredo. Ja, Alfredo is de naam dat ons 'Fabelachtig dier' vorige vrijdagavond kreeg.

"Ons", u leest het goed. Alfredo woont al een tijdje bij ons. Misschien niet in zijn huidige toestand. Net zoals het voor iedere kleine Ukkepuk een goeie 9 maanden 'knutselwerk' onder Moeders Hart vergt, was hij tot voor enkele weken immers niet meer dan een bolletje garen. En toen hij dan vrijdagavond reeds over een lijf, een hoofd, een snuit en 3 pootjes beschikte, werd het tijd voor een naam.



Niets leuker dan het bedenken van een naam, toch? Het behoort misschien wel tot de leukste, spannendste en mooiste gevolgen van kindjes(/diertjes) krijgen? Het moest een Spaanse naam worden. En zoals u reeds kon merken, het is een 'hij'. Of Alfredo erg Spaans is, valt te bediscussiëren. En trouwens, hij mag wel een beetje van zijn Vlaamse roots behouden wanneer hij binnenkort verhuist naar Spaanse oorden. Naar een Spaanse wieg.

Een wieg zei u? Hoort daar misschien een dekentje bij? Aangepast aan Alfredo?

De vraag wie er eerst was (het dekentje of Alfredo), is dezelfde als die van De Kip en Het Ei. Belangrijker is dat ze beide dikke vriendjes worden met die Spaanse Schone in de wieg...



















Welkom Carola...