Freedom

Blogger, Pinterest, Facebook ('B-P-F'). Allemaal inspiratiebronnen voor toekomstige naaisels, voor boekideetjes, moestuinideetjes, interieurideetjes, kookideetjes, spelideetjes, knutselideetjes, fotoideetjes.

Zoveel mensen, zoveel dingen, zoveel ideeën. Maar allemaal op het scherm en niet in mijn échte naaikamer, mijn échte boeken, mijn échte moestuin, mijn échte huiskamer, mijn échte keuken, mijn échte fototoestel, en last but not least met mijn échte kinderen en mijn échte Ridder.
Zoveel schoons, zoveel tutorials, zoveel pins. Maar als de keukenwekker naast het toetsenbord zijn gezag verliest en als je kleine ridder je vertelt dat 'op de computer kijken' het liefste is wat zijn mama doet, dan hoef je zelfs geen blik meer te werpen op het navenant overvol prikbord, om te weten dat het tijd is voor 'pauze'.

Pauze op Blogger.
Pauze op Pinterest.
Pauze op Facebook.
B-P-F-pauze.

Gelukkig beginnen morgen 'de vasten'. Dat is voor mij gelijk aan tijd voor 'onthechting'. Of toch een poging tot. Goede voornemens noemt men dat: het bannen van de snoepkast, het gelukzalig laten verder grazen van kalfje Willy en anderen, het beseffen dat de (kleer)kast vol genoeg zit, of het indrukken van de internetpauzeknop.

Spelregels zijn in dergelijke voornemens geen overbodige luxe. Laat ons duidelijk zijn: 40 dagen géén B-P-F. Want we moeten nu ook niet onnozel gaan doen: ik gebruik het internet voor méér dan alleen B-P-F. Mails, treinuren, telefoonnummers, wegbeschrijvingen, .... vallen in de categorie 'informatief' en dus toegelaten. (Als er dus wereldschokkend (of toch minstens 'noweljaschokkend') nieuws te melden is, dan doen jullie dat wel even via mail, deal?)

Wat doet ze zichzelf nu toch aan? Akkoord, de komende 40 dagen volgt er met de allergrootste zekerheid weer een défilé van nog meer en andere pracht en praal. En ja, ik ga dat allemaal 'missen'. En akkoord, het zal een uitdaging worden. Of kom, laat het ons niet te hard verbloemen en de realiteit aanschouwen: de eerste afkickverschijnselen staan al klaar om zich te manifesteren! Maar... al die bovenstaande mensen met hun goeie voornemens hebben gelukkig één ding gemeen: ze voelen zich allemaal 'bevrijd'. Ik hoop ook even bevrijd te zijn van mijn drang om telkens maar verder te klikken.
Dat is één.
Maar er is ook een twéé, die veel belangrijker is: ik hoop door die 'bevrijding' meer tijd te kunnen vinden om mijn échte leven te leven. Tijd voor de stapels stoffen die graag in dienst willen treden als hemd, broek, handtas, ..., tijd voor de stapel boeken die op mij wacht, tijd voor allerlei geklus in huis, tijd voor de moestuin die stillekes uit haar winterslaap ontwaakt, en... tijd voor mijn Mannen, dat spreekt voor zich.
En oh ja, dan is er nog een drie die de realisatiedrang van de 'to-make-list' al schaterlachend doet relativeren.

Misschien is het utopie te denken dat de internetpauzeknop me gaat 'bevrijden' en me een goei portie tijd gaat bezorgen. Ik zal het u kunnen vertellen over 40 dagen. Dan belandt de keukenwekker (met hersteld gezag) weer naast het toetsenbord, verwelkom ik het (gecontroleerd) klikgeluid weer in de huiskamer en zal ik u,  met mijn eerste paasei in de mond, verblijden met een nieuw blogbericht.

Tot dan! (Wish me luck!)