Asperges à la Dorien.

Dat het hier (nog altijd) aspergetijd is,

dat ze mij wel konden verleiden met 'gewoon gekookt en dan gegrild'.

Dat zei ik, ja.

Maar toen had ik mijn nieuwe boek van Mme Zsazsa en Dorien Knockaert nog niet.

Eerst aarzelde ik: 'Het zoveelste moestuinboek?' en 'Eerst die andere 15 kookboeken in de kast eens nuttig laten wezen.'

Maar toen was daar de winkel: een rek vol 'De Moestuin van Mme Zsazsa.'

En de kaft: what a nice feeling!

En de lijvigheid van het boek: duidelijk een boek waar hard en diepgaand aan gewerkt is.

En het geblader door het boek: ecologisch: joepie!, biologisch: nog beter!

En de recepten: eindelijk recepten voor onze jaarlijkse overvloed aan rode biet!

En toen was daar ineens de portemonnee en de kassa en het boek onder de arm.

En een dag later een eerste test van Dorien's receptuurkunsten.

Goedgekeurd.

Echt waar: hemels! Dikke concurrentie voor mijn gekookte en gegrilde asperges…

En de moestuininhoud van het boek? Moest mijn eigen moestuin me niet naar buiten geroepen hebben, dan had ik die 320 pagina's allang doorploegd. De typische frisse, no-nonsense schrijfstijl van Mme Zsazsa, maakt van het boek bijna een 'pageturner'. 

Hetgeen me zeer tevreden stelt is dat het boek dieper graaft dan het gemiddelde moestuinboek. Je merkt dat Mme Zsazsa veel werk heeft gestoken in het (be)studeren van de wetenschappelijke achtergrond van bodems, planten, plagen, … En na al dat gebestudeer, is ze erin geslaagd om materie (waarvoor ik gedurende een gans jaar (met plezier) mijn broek heb versleten op de schoolbanken) zo klaar als een klontje te beschrijven op minder dan een A4. 

Wat me nog meer tevreden stelt is het feit dat Mme, al dan niet bewust en zonder het expliciet te vermelden weliswaar, een aanzet geeft tot permacultuur* in de tuin. 

En dan dé ultieme test: ik heb het boek aan mijn schoonmoeder 'uitgeleend'. Een schoonmoeder die al bijna 35 jaar intensief moestuiniert. En zo te horen, krijg ik dat boek niet meer terug…

* Nog nooit gehoord van permacultuur in de tuin? Op de blog van Frank moet je zijn! 

Dinofeest.

Melchior zorgt er altijd voor dat hij een ganse week verjaart. Zo vatte hij zelf het plan op om zijn 'familiefeest' en zijn 'vriendjesfeest' in twee verschillende weekends te voorzien. Zo kon hij de week ertussen de hele tijd jarig zijn…

Met de brandweertaart van Wolf in het achterhoofd, bestelde Melchior ook een brandweertaart voor zijn vriendjesfeest. Maar dat was vooral omdat hij de andere mogelijkheden nog niet kende. Want nu hij 6 jaar is geworden, heeft hij zijn liefde voor de brandweer ingeruild voor zijn nieuwe liefde: dino's! 

Gelukkig had Wolf van zijn geweldige peter een doos vol dino-spullen gekregen. Dat maakte mijn werk een pak makkelijker. Alleen maar wat marsepein verwerken tot 'groen' gras, 'blauw' water, wat dino-eieren rollen, alles decoreren op de taart die Melchior's 'moeke' bakte en klaar!

We deden een zoektocht in de tuin. De taart was de schat! Er waren toch een aantal vriendjes die stiekem eens hebben geproefd van de dino's… ;-)

Onar originals

Ik ben al lange tijd een grote fan van Onar originals. Pure magie wat Onar allemaal uit haar pen en potlood tovert!

En zoals Onar het zelf zo mooi zei: in mei legde ze wederom een prachtig 'ei' met haar reeks nieuwe kaartjes.

En hoezee hoera, ik ben de geluksvogel vandaag, want ik kreeg van haar zo'n reeks kado! Vorig weekend zat dit mooie pakje in de brievenbus.

Het Carpe-diem-kaartje is zo groot als een visitekaartje en krijgt van mij een bijzonder plekje in mijn agenda.

Zoals in de give-away beloofd ligt deze prachtbeer al klaar om verstuurd te worden naar een oud-kotgenote, die nu als 'nonneke' in een klooster in Italië woont. We communiceren enkel via kaartjes en brieven. Bijzonder vind ik dat, zo'n 'pennenvriend' in deze sociale mediatijden. Telkens ik zo'n brief schrijf verbaas ik me weer hoe langzaam 'met de pen' schrijven gaat. Ik ben de snelheid van een toetsenbord zo gewoon.

Heerlijk om dan lekker ouderwets te genieten van de schrijfsels op een kaartje…

waar ik dan meestal nog een brief of 2, 3, 4 bij stop. Ja, want zo vaak schrijven we niet. 

En dan valt er ineens vanalles te vertellen.

Dit keer vertelde ik haar over ware liefdes die er worden ontmoet.

Over nieuwe nestjes die worden gebouwd.

Over ooievaars op komst.

Over de verjaardagsfeestjes van babietjes die groot worden.

Over het heuglijke nieuws dat ik (weer) meter wordt!

Ik zie het al, met al die feestjes, baby's, metekindjes, trouwpartijtjes en nieuwe huisjes gaat het niet lang duren eer deze (bovendien FSC-gelabelde!) kaartjes aan onze postbode worden toevertrouwd.

De kaartjes van Onar vind je bij Paplou in Hasselt, Maison des oiseaux in Borgerhout, Philimonius in Aalst (of online) en bij Beau-bonne in Lummen (of online).

Feest!

6 jaar geleden was 13 mei ook een dinsdag.

Waarschijnlijk wist u dat niet meer.

Maar voor een aantal mensen was dat net een heel bijzondere dag.

Zoon worden.

Kleinzoon worden.

Mama worden.

Papa worden.

Grootvader worden.

Grootmoeder worden.

Nonkel worden.

Tante worden.

Peter worden.

Meter worden.

En vandaag 6 jaar worden.

De jarige koos voor bananencupcakes met chocoladetopping.

En voor vanillecupcakes met blauwe topping en véél bessen.

Hoera voor jou, lieve Melchior!

BeeYourself!

Vandaag was een dag waar ik echt naar uitkeek!
Vandaag was het immers de eerste les van de cursus natuurlijk imkeren die ik volg bij 'BeeYourself'.

Om 10 uur stonden we met 6 man klaar aan de poorten van het Kasteel van Nieuwenhoven, maar vooral ook aan de rand van Samenland, een CSA-project* dat Taco Blom volgens de principes van permacultuur** beheert. Twee vliegen in één klap: naast een cursus imkeren, wilde ik ook al zo lang een bezoek brengen aan dit project dat op minder dan 6 jaar tijd een totaal uitgeput maïsveld omvormde tot 4,2 hectare diversiteit.
Die diversiteit houdt veel en kwaliteitsvolle, biologische voeding voor mensen, maar dus ook voor bijen in. Al die bloemen betekenen voor Ruben Joos (oprichter van BeeYourself) dan ook een perfecte standplaats voor een heel aantal van zijn bijenvolken.

En zo kwamen wij voor onze cursus terecht op het Samenland.
Mijn medecursisten zijn allemaal al op één of andere manier bekend en bedreven met bijen.
Ik daarentegen ben, (behalve die ene les over bijendansjes in de kinderboerderij bij Meester Jos in het 6e leerjaar), een absolute beginner wat imkeren betreft.

Maar mijn hoge dummygehalte is geen probleem, want het werd me al snel duidelijk dat Ruben gebeten gestoken is door de bijen.
Ruben introduceerde ons in de wondere wereld van verschillende bijenkasten, hieronder een foto van een Deense hangkorf. De bruine onderkant is propolis die de bijen er zelf opsmeerden.

 Hij toonde ons (met blote handen ja!) een bouwwerk van de bijen.

Hieronder zie je linksboven 'vakjes' (wat was de naam nu weer?, niet goed opgelet Nowelja!) gevuld met honing, in het midden zie je vakjes gevuld met werkstersbroed en rechts zie je darrenbroed.

We deden allemaal imkerpakken aan en genoten in onze eerste les al onmiddellijk van de praktijk.

Er werd een nieuwe koningin geïntroduceerd bij een 'weesvolk'.

En konden een uur later zien dat de koningin succes had.

Je kan het misschien niet zo goed zien, maar aan de onderkant hing het volk helemaal rond hun nieuwe koningin:

 We bezochten een topbarkast en bestudeerden de bijen ook eens van dichterbij.

 En de traditionele korven mochten natuurlijk ook niet ontbreken.

Op het einde van de dag gonsde mijn hoofd een beetje van de grote hoeveelheid aan ongelooflijk interessante informatie. Later zal ik nog eens wat superleuke dingen vertellen over die slimme bijen.
Ik denk dat ik een aftelkalender ga maken tot aan de volgende les...

* CSA: Customer Supported Agriculture
* Nog nooit gehoord van permacultuur? Frank van NatuurlijkeMoestuin toont je alvast hoe je de permacultuurprincipes kan toepassen op je moestuin.

Ontdekking van de dag.

Deze stoere kerel kwam ik tegen op ons terras:

 De Grijze ribbelboktor (Rhagium inquisitor) zo blijkt.

Hij/zij koos waarschijnlijk voor onze tuin omdat die helemaal voldoet aan de habitateisen: 

zandgrond, schors van naaldbomen, eik, beuk en berk.  

Deze boktor helpt ons om het dode boommateriaal op te ruimen.

Ideaal toch?

Geniet hier verder van het betere fotografisch werk.

Of verwonder je hier over de grote verscheidenheid aan torren.